SUS YÜREĞİM SUS FERYATLARINI DUYAN YOK
Hayatta ölüm var sen hala nerdesin yar!
Esme deli rüzgar
Canıma kastın mı var..

Bir mevsim başında devşirmiştim hayellerimi
Hayellerim beni yarı yolda bıraktı
Ben hala yollardayım..

Mahiyetini kaybetmiş mühürsüz hayatım
Ha yıkıldı ha yıkılacak
Tutanım yok!
Saranım yok!
Gözlerim arza bulandı
Hafif buğulu gözlerimle
Düşünmekteyim..

Şimdi aklıma
Kimsesiz çocugun gülümseyişleri gibi masum hallerin geliyor
Zihnim bile kaldıramıyor bu denli sevgiyi
Düşündükçe kendimden oluyorum.
Sabır dileniyorum
Bana şah damarımdan daha yakın olana sığınıyorum.
Sonsuza kadar güneşin hiç batmaması gibi bir istek benimkisi
Pes etmek geliyor içimden
Yığılmak öylece
Diyorum ki sonra
Güneş batmaya sen ayakta durmaya mecbursun
Minik ellerinle gözyaşlarını silmeye
Derin yaralarının acısını çekmeye mahkumsun

Yazıktır..!
Bitiyorum görmüyorsun!
Payıma düşen bu mu ?
Hakettiğim bu mu?
Nasibimi alıyorum herşeyden
Bilmiyorsun..!

Kalabalık sokaklarda tenhalaşıyorum.
Dokunmasın kimse istiyorum
Kimse sormasın istiyorum.
Sormasınlar ki bütün cevaplarım sana çıkmasın
Ses çıkmasın hayellerime gem vurulsun
Biraz da aşktan dem vurulsun
Eklendikçe eklensin ruhuma aşk kokusu
Yüreğimden uçup giderse kalbim utansın
Sensiz yanım incinmesin istiyorum.

Ne de çok sevgin varmış gizimde
Ah
Zemheriye tutuldum
Bilmiyorsun..!

İstersen...

Unut kimsen yokken senin yanında ''kimse'' olmalarımı
Unut esen rüzgarlarla ağlayan minik kızı
Yokluğun har olmuşken içimde
Savur içindeki yaşanmışlıkları

Her şey fanileşiyor gözümde
Baki kalan tek ''O'' içimde

Yüreğim söyle; giderse N'olurum?
Sus yüreğim sus feryatlarını duyan yok..
Dayan yüreğim dayan sana senden başka kimse'n yok