Türkiye giderek Arap – Vahabi kültürünün ve bağnaz – yobaz siyasi zihniyetin egemenliğine ve etkisi altına giriyor.

Kadın çağdaş giyim kuşamdan da, aktif çalışma yaşamından da giderek uzaklaştırılıyor.

Atatürk"ün Avrupa ülkelerinden bile yıllar önce seçme ve seçilme hakkı tanıdığı kadınlarımız, kapasitelerini, ideallerini, performanslarını ortaya koyup, kendilerini kanıtlayabilecekleri çalışma yaşamından giderek soyutlanıyorlar maalesef.

Geçtiğimiz günlerde İstanbul"da yapılan bir toplantıda konuşan Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı UNDP Başkanı Sayın Kemal Derviş her ne kadar tersini söylese de gerçekler ne yazık ki öyle değil.

İstanbul"da gerçekleştirilen “Kadınların ve kız çocuklarının insan haklarının korunması ve geliştirilmesi ortak programı”nın 3. Değerlendirme toplantısında konuşan Sayın Kemal Derviş, her zaman olduğu gibi “pembe” bir tablo ortaya koymuş.

Sayın Derviş konuşmasında sempatizanı ve hayranı olan bazı yazarların yüreğine su serpmiş bakınız ne demiş;

“…Kadının kalkınmaya katılması ve kadın hakları sadece Türkiye"de değil, tüm dünyada problemli… Türkiye"de Atatürk, kadınlara seçme ve seçilme hakkını pek çok Avrupa ülkesinden daha önce (örneğin Fransa"dan 10 yıl önce) sağladığı halde, son 30 – 40 yılda kadına önem verme süreci yavaşlamıştır. Türkiye"de kadına önem verme süreci son yıllarda yeniden hızlanmıştır…”

Sayın Derviş son yıllarda kadına önem verme sürecinin hızlandığını söyleyerek Türkiye"nin sosyo – ekonomik gerçekleriyle tamamen çelişmektedir.

OECD tarafından yayınlanan 2007 yılı istihdam raporu verileri Türkiye"de kadınların işsizliğinin arttığını, kadının çalışma yaşamından son yıllarda giderek uzaklaştırıldığını açıkça gösteriyor.

TİSK tarafından bu konuda yapılan açıklamaya göre OECD ve AB ülkelerinde kadın işsizliği azalırken, Türkiye"de maalesef artıyor.

Söz konusu rapora göre Türkiye 1994 yılında %8,3 seviyesi ile 28 OECD ülke arasında 17.inci sırada iken, 2006 yılında kadın işsizliğinde %10,6 ile kadın işsizliğinin en yüksek olduğu 6.ıncı ülke konumuna gelmiş durumda.

Türkiye"de 1994 – 2006 arasındaki son 12 yılda kadın işsizliği oranının en hızlı yükseldiği 2.nci ülke konumunda.

2006 yılında 28 OECD ülkesindeki ortalama kadın işsizliği oranı %6,6 iken Türkiye"de %10,6 olması oldukça düşündürücü.

İşte bu veriler de açıkça gösteriyor ki, gerçekler Sayın Derviş"in “pembe” söylemleriyle örtüşmüyor.

Türkiye kadını geri bırakan ve bıraktıran yobaz – softa, gerici zihniyetin etkisi altında çağdaş yaşamdan giderek uzaklaşıyor.

TİSK"in kadın işsizliği konusundaki önerileri oldukça yerinde;

TİSK “…Kadınların genel ve mesleki eğitim olanaklarından daha fazla yararlanmalarının sağlanması; kadın istihdamının işletmeler nezdinde teşvik edilmesi; İş Kanunu"nda yer alan esneklik hükümlerinin AB ülkeleri düzeyine yükseltilmesi; işgücü piyasasına girişi kolaylaştıran, özel istihdam büroları aracılığıyla geçici istihdam sisteminin yasal hale getirilmesi; kota-ceza usulüne dayalı zorunlu istihdamın teşvikli istihdama dönüştürülmesi; evlilik durumunda kıdem tazminatına hak kazanma şartının yürürlükten kaldırılarak kadınların işgücü piyasasını terk etmesinin özendirilmemesi gereklidir…” diyor.

Laik Cumhuriyet Türk kadınına hak ettiği önemi, değeri ve fırsatları vermiş ancak demokrasiyi amaçları için “tramvay” olarak gören bağnaz, softa, tutucu ve gerici zihniyetin son yıllardaki yayılmacı etkisi ve baskısı, kadını giderek çağdaş yaşamdan da, iş hayatından da uzaklaştırmıştır.

İş bizzat kadınlarımıza ve genç kızlarımıza düşüyor.

Bu gidişata rıza göstermemek ve itiraz etmek en doğal hakları…