Karanlık çöker çökmez,tüm ihtişamıyla işte yalnızlık
Uykusuz gecelerden bir gece daha...
Gözlerimden işleyip,yol alır kalbime doğru
Sensiz kalmış yüreğimin oturur başköşesine...

Gün ışığına kadar beslenir yüreğimin kanından
Vahşi bir hayvan gibi alır beni ablukası altına
Kurt ulumalarını aratmaz artık yaralı yüreğim
Dört duvar arasında kalan bedenim ise nefessiz...

Yalnızlığın ağır hüznü yine üzerimde
Göz rengi umutsuzluk,ten rengi de soluk
Adım adım takip eder,hep yanıbaşımda
Yalnızlık,günlerdir koynuma aldığım talihsizlik...

Yine saldırıya geçti yalnızlarım,peşpeşe
Ben ise teslim,sönük,yenik ve yılgın....
Ayağa kalkamam,dünya etrafımda dönüp durur
Devrilen bir ağaç misali kuru,ölü ve yerlebir'im...